W Rosji "Jeżyk we mgle" osiągnął status dzieła kultowego, trochę jak Janoschowy Miś i Tygrysek w Niemczech. Stało się tak głównie za sprawą animacji Siergieja Norsztejna z 1975 r. uznanej za najlepszy film animowany jaki kiedykolwiek powstał na świecie.

Jeżyk i Niedźwiadek są przyjaciółmi. Cenią sobie proste przyjemności, takie jak picie herbaty z konfiturami i liczenie gwiazd. Jeżyk właśnie spakował malinowy przysmak dla przyjaciela i rozpoczyna wędrówkę do jego domu. Po drodze zachwyca się nocnym niebem odbitym w kałuży, odgłosami jakie wydaje stara studnia, białym koniem wyłaniającym się z mgły i srebrnoskrzydłymi motylami. Jest ciekawy świata i trzeba przyznać, potrafi patrzeć. W pewnym momencie jednak dla małego wędrowca robi się ciut za strasznie... wtedy gdy już, już ma się poddać nieoczekiwanie zjawia się pomoc.

Tak książka, jak i animacja, mają niezwykle intensywny, zmysłowy klimat, trochę z pogranicza jawy i snu. Bogactwo symboli stwarza możliwość interpretacyjnej zabawy dla tych nieco starszych odbiorców.

Lektura "Jeżyka we mgle" może też być okazją do zapoznania dziecka z ceremoniałem picia herbaty, niekoniecznie na sposób rosyjski, bo wprawdzie o konfitury łatwo, jednakże z samowarem może już być nieco trudniej.